Ervaringen en verhalen van patiënten

G.S 2023 - Urineverlies na zwangerschappen

Na mijn eerste zwangerschap had ik af en toe urine verlies, als ik op de trampoline stond bijvoorbeeld. Ik dacht dat het vanzelf wel beter zou worden. Ik lag er niet wakker van. Al vrij snel raakte ik weer in verwachting en het urineverlies werd erger. Op slechte dagen, als ik moest hoesten of proesten, kon ik wel 2 of 3 keer schoon ondergoed aantrekken. Erg irritant! Ik was vastberaden na de zwangerschap er iets aan te doen. Toen ik via de verloskundige bij een therapeut terecht kwam kreeg ik oefeningen mee naar huis voor de bekkenbodem. Maar ik voelde niets daar beneden. Geen idee wat ik aan het doen was. Andere oefeningen deden ook niets. Tegelijkertijd kreeg ons dochtertje, toen een paar weken oud, gezondheidsproblemen en raakten mijn bekkenbodemoefeningen naar de achtergrond. En ach, ik voelde ook niets, dus laat maar.

Ondertussen werd het urineverlies erger. Maar omdat de focus bij mijn kinderen en werk lag, schoof ik de irritaties steeds weg. Je leert er ook mee leven. Wat vaker inlegkruisjes en benen gekruist bij het hoesten en proesten! Maar ook dan ging het nog vaak mis.

Na mijn 3e zwangerschap was ik er echt klaar mee. Het beïnvloedde mijn dagelijkse leven steeds meer, zelfs mijn sexleven leed eronder. Ik voelde mij niet echt sexy meer ofzo. Want stel dat ik mijn plas liet lopen in bed? En scheetjes kon ik ook al niet meer inhouden. Ik voelde het gewoon niet. Geen controle meer. Toen de borstvoedingsperiode voorbij was heb ik contact gezocht met de huisarts en ben toen doorverwezen naar Wietske, een geregisteerd bekkenfysiotherapeut. Na het intake gesprek heeft Wietske een meting van de bekkenbodemspieren gedaan met een Maple. Helaas was er weinig beweging te meten. Tsja, dat wist ik natuurlijk al, maar de bevestiging was toch wel confronterend. Een homp vlees was het, meer niet.

Na een paar keer vaginale prikkels met de Maple voelde ik steeds meer! Wietske was helemaal enthousiast en was echt onder de indruk van de resultaten. Uiteindelijk ging het mij toch te langzaam, ik voelde eindelijk wat bewegen maar nog steeds ver weg. Wietske adviseerde toen om het apparaat anaal in te brengen. Eerst zag ik dat niet zo zitten, maar uiteindelijk toch besloten om het te proberen. De kans op herstel zou groter zijn dan vaginaal. En dat bleek inderdaad het geval! Ik voelde vaginaal steeds meer en kon mijn urine steeds beter ophouden! Na 10 maanden kan ik zonder urineverlies hardlopen en trampoline springen. Bij het proesten heb ik heel soms nog een klein ongelukje, maar daar werken we aan :)

Ben al zo blij dat er beweging in zit, dat ik dat voel en onder controle heb. Van niets naar iets! Ik ben ontzettend blij dat ik naar Wietske ben gegaan. Geweldig bedankt voor je luisterend oor en je hulp!

 

Hinke - Pijn bij vrijen

In de zomer van 1976 werd ons eerste kind geboren. Een vacuümverlossing, ingeknipt, verder gescheurd, veel hechtingen. De wond genas goed, dus klaar denk je dan. Helaas, de pijn bij het vrijen verdween, ook na een jaar, niet. Zelf vond ik dat ik te nauw was gehecht maar het duurde even voordat ik de artsen daarvan had overtuigd. Gelukkig wilde de gynaecoloog, die de bevalling had gedaan, wel een hersteloperatie doen. In november 1977 werd ik geopereerd. Nadat de wond genezen was, probeerden we weer heel voorzichtig te vrijen. Maar voorzichtig was niet nodig, het ging gewoon goed. Geen pijn, wat een vrijheid.

 

Ondertussen is het 2018 en al jaren heb ik weer pijn. Het litteken voelt als een hard koordje en is erg pijnlijk bij aanraking. Weer een operatie zie ik niet zitten dus doe ik niets. En dat blijft knagen, het vrijen is niet leuk meer. Op televisie zie ik reclames van vaginale zalfjes. Zou dat een oplossing zijn? Op internet vind ik allerlei soorten, ook voor littekenweefsel, maar daar zitten hormonen in. Lijkt me nu ook niet iets om zomaar te gaan proberen. Ik heb nog een afspraak staan bij de physician assistant van de huisarts voor een bloeddrukmeting maar ik kan haar altijd van alles vragen. Dus ook of een crème misschien een idee is. Het lijkt haar inderdaad niet verstandig om zomaar wat te gaan proberen en ze wil graag eerst met de huisarts overleggen voor zij mij antwoord geeft. Ze zal mij, als ze iets meer weet, bellen.

Ondertussen vraag ik mij af hoe het kan dat zo'n oud litteken nu weer problemen geeft. Overgang? Maar dat is al zo lang geleden, ik kan mij niet voorstellen dat dat jaren later alsnog problemen veroorzaakt. Ik vraag mijn man of hij weet hoelang die pijn er weer is. Sinds de chemo zegt hij. Chemo, dat was in 2009. Zou dat ook op het litteken zoveel invloed hebben gehad?

De physician assistant belt en op advies van de huisarts adviseert ze mij een afspraak te maken bij een bekkenfysiotherapeut. O jee, in 2012 ben ik voor iets anders bij een bekkenfysiotherapeut geweest en dat was geen leuke ervaring. Ik heb daar een naar gevoel aan overgehouden, dus……

De keuze is natuurlijk aan mij. De physician assistant raadt mij aan contact op te nemen met Wietske Rottiné. Ze is heel integer en kan mij waarschijnlijk verder helpen. Ik ga erover nadenken.

Na een weekend praten met mijn man, nadenken, tot de conclusie komen dat niets doen eigenlijk geen optie meer is, toch een afspraak gemaakt.  

• De eerste afspraak is verkennen, het probleem inzichtelijk krijgen. Wietske heel geduldig luisterend en vragen stellend en het kan inderdaad heel goed gekomen zijn van de chemo.
• Bij de tweede afspraak krijg ik goede uitleg en tips (veel beter dan in 2012) over de werking van de bekkenbodem. Het vertrouwen van mijn kant groeit, zou de behandeling die zij voorstelt echt kunnen werken?
• De derde afspraak is de eerste behandeling en dat gaat goed. De week erna heb ik het gevoel dat het 'koordje' minder strak is maar het doet nog steeds erg pijn dus onzin dat het koordje minder strak is. Dat kan niet na één keer behandelen.
• Als ik voor mijn de vierde afspraak weer bij Wietske ben heeft zij ook het idee dat er minder spanning op staat. Jee wat goed. Zij leert mij mijzelf te behandelen en leent me een Therawand (Pelviwand) wat als hulpmiddel kan dienen. We maken een nieuwe afspraak met nu bijna twee weken ertussen. In die tijd masseer ik zelf. Mijn man en ik vrijen weer heel voorzichtig. Zeker nog voorzichtig want pijn is er nog steeds maar al veel minder. Geweldig dat er zo snel al dit resultaat is.
• De vijfde afspraak. Wietske en ik spreken af dat ik zelf verder ga. Ondertussen heb ik een therawand besteld. Het masseren kan ook zonder maar ik ben tot de ontdekking gekomen dat ik afwisseling met/zonder wel prettig vind. We spreken ook af dat ik altijd weer een afspraak kan maken als iets niet lukt of wanneer ik vragen heb, fijn.

Oké, het is nog niet zo als na de operatie in 1977 maar ik heb goede hoop dat we weer een heel eind in die richting komen, of misschien weer helemaal goed. Deze zomer zijn mijn man en ik 45 jaar getrouwd, misschien kunnen we dan weer pijnvrij vrijen. Vrijen in vrijheid, ik gun het iedereen.

 

Mariska - Pijn bij vrijen

Ik ben Mariska had al ruim 9 jaar pijn bij het vrijen.

Heb verschillende bekkentherapeuten gehad en ook nog een seksuoloog, maar niets hielp ik moest er maar mee leren leven.

Nu was ik naar een uroloog geweest omdat ik ook last kreeg van pijn bij het plassen medische redenen waren er niet voor mijn probleem, dus ik moest maar weer naar een bekkentherapeut, daar zag ik heel erg tegenop want had al zo veel therapieën gehad en zou dit nu echt werken? Ik ben toch naar Wietske gegaan en daar hebben we eerst besproken waar ik voor kwam en uiteindelijk kwamen we ook op het verhaal dat ik al 9 jaar niet pijn vrij meer seks kan hebben. De keer erna hebben we onderzocht wat het probleem zou kunnen zijn, en ik kon duidelijk aangeven waar het zat hierdoor konden we snel achterhalen wat het probleem was. Ik heb veel spanning op mijn achterste bekkenspier. De keer erna hebben we een pelviwand (Pelvitec), die speciaal voor de bekkenbodem is gemaakt geprobeerd. Wat ging dit goed zeg ik had bijna geen pijn meer bij het plassen wat een verademing en zou het ook werken bij het vrijen? Je gaat er niet vanuit dat een probleem dat er zolang zit je dat snel kunt oplossen, maar het tegen deel is bewezen de eerste keer dat we de pelviwand gebruikten ging het al een stuk beter en nu heb ik zelfs pijn vrij gevreeën en wat ben ik blij dat ik bij Wietske terecht ben gekomen, en zij mij zo snel en doeltreffend heeft geholpen met een probleem waar je eigenlijk niet makkelijk over praat. Dit is ook de reden dat ik het jullie lezers vertel er wordt heel vriendelijk en goed uitgelegd wat er wordt gedaan en dan ook in korte tijd je doel bereiken geweldig ik ben blij en hoop voor de dames die ook problemen hebben met het vrijen dat ik ze nu kan helpen door mijn verhaal te doen en zij ook de stap durven te nemen.